یکی از نظرات:
یکی از خصوصیات شیعیان در روایات این است که حالات روحی خودشان را با حالات روحی ائمه(ع) تنظیم کنند. «یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا» یعنی شیعیان ما کسانی هستند که وقتی ما شاد هستیم آنها هم شاد هستند وقتی ما غمگین هستیم آنها هم غمگین هستند.
این حدیث نشان می دهد که شیعیان حتی در حالات روحی خود باید تلاش کنند که خودشان را با معیارها و میزان و خط کش اهل بیت تنظیم کنند. شادی ما در شادی اهل بیت(ع) بدین صورت است که ما از نظر روحی نشاط داشته باشیم و این شادی را ابراز کنیم، زیرا برخی از دشمنان مکتب اهل بیت(ع) چنین القاء می کنند که تشیع دین گریه و غم و افسردگی و اندوه است، در حالی که چنین نیست. باید محافلی داشته باشیم دل مردم را شاد کنیم. شادی حقیقی شادکردن دل مردم است. اینکه حرکتی انجام دهیم که همسایه، همکار، دوست و رفیق و آشنا و اقوام و خویشان از ما شاد بشوند و دلگیر نباشند. این شادی گاهی با احترام به والدین، اطعام کردن و شیرینی دادن و گاهی با سخن خوب گفتن و شعر زیبا خواندن و گاهی با بازکردن گره و مشکل مومنی صورت می گیرد. خلاصه هر گونه رفتاری که باعث خشنودی قلب و رضایت دل انسانهای دیگر بشود.
جواب:
اون حرفا حرفای دل من بود که آدمی ناقص هستم وگاهی احساسی رفتار میکنم
چون سخته برام
سخته که هنوز شام شهادت آقامون علی بن موسی الرضا(ع) تمام نشده، ملت بزنن و بکوبن که ربیع آمد و عید است ..............
خدائی نکرده اگر کسی از فامیل به رحمت خدا برود و نسبت نزدیک و یا دوستی ای با اون شخص داشته باشیم ... حداقل تا 7امش مشکی میپوشیم
...
ولی دشمن با ما کاری کرده است
که هنوز ساعتی از عزاداری ها نگذشته ... پیام تبریک ارسال میکنیم ..................
شاید جوابم ناقص باشد ولی بیشتر از این حرف نیست... با یک روایت در مورد عزادار بودن اهل بیت در این مدت (اول ربیع تا 8 ربیع) حرفم رو تموم میکنم:
امام حسن عسکری (علیهم السلام) درباره ی عظمت روز نهم ربیع الاول 70 اسم نام میبرند از جمله «یوم نزع السواد» یعنی «روز کندن لباس سیاه»
اقبال الاعمال، اعمال مروبط به روز نهم ربیع الاول
این حدیث بیانگر این هست که اهل بیت تا روز نهم ربیع لباس مشکی داشته و عزادار بوده اند!
...
یا زهرا*سلام الله علیها*
