5 ربیع الاول - وفات حضرت سکینه بنت الحسین(ع) - سال 117 هجرى قمرى
حضرت سکینه، دختر ابى عبدالله الحسین )ع( و رباب، دختر امرء القیس است. نام
اصلى وى، " آمنه" یا " امیمه" بود و مادرش رباب او را به " سکینه" ملقّب
ساخت.(1)
این بانوى شریف علوى در دامن مهرانگیز پدر ارجمندش حضرت امام حسین )ع( و
مادر گرانمایهاش حضرت رباب )س( و عمه بزرگوارش حضرت زینب کبرى)س( پرورش
یافت و از راهنمایى و تربیت ناب برادرش حضرت على بن الحسین)ع(، معروف به
زین العابدین در ایّام امامت آن بزرگوار، بهرههاى وافر یافت.
وى از زنان خردمند و داناى عصر خویش بود. علاوه بر بهرهمندى کامل از حُسن
جمال، از فضایل معنوى مانند تعّبد، تدیّن و تقواى الهى برخوردار بود و در
زمینه شعر، سخنورى و فصاحت بیان از ممتازان عصر و خانه وى، همیشه مجمع
ادبا، شُعرا و سخن سرایان عرب بود.(2)
درباره تاریخ تولدش، اطلاع دقیقى در دست نیست. امّا وى در واقعه عاشورا، دخترى رشید و بالغ بود.
برخى از مورخان، وى را در واقعه کربلا، بین ده تا سیزده ساله خواندهاند.
بنابراین تولدش باید میان سالهاى 47 تا50 قمرى باشد. او در مدینه و در
اواخر عصر امامت حضرت امام حسن مجتبى )ع( دیده به جهان گشود.(3)
امام حسین )ع( به تمامى فرزندانش، از جمله سکینه، عشق و علاقه داشت و آنان
را به خاطر برخوردارى از فضایل و کمالات نفسانى، بسیار دوست مىداشت.
روایت شد، که آن حضرت درباره سکینه و مادرش رباب و خانهاى که آن دو در آن زندگى مىکردند شعرى عاطفى سرود که ترجمهاش چنین است:
به جانت سوگند ! من به راستى خانهاى که سکینه و مادرش رباب در آن باشند،
دوست دارم. من آن دو را دوست دارم و براى آنان دارایىام را نثار مىکنم و
هیچ ملامتگرى نمىتواند مرا در این کار سرزنش کند.(4)
آن حضرت، پس از واقعه کربلا، به مدت 57 سال زندگى کرد. در آغاز، تحت کفالت
برادر بزرگوارش امام زین العابدین )ع( قرار داشت تا این که ازدواج نمود و
به خانه همسرش نقل مکان کرد.
این بانوى مکرمه، بین 67 تا 70 سال زندگى کرد و سرانجام در کمال شرافت و عفت دار فانى را وداع گفت.
درباره در گذشت این بانوى بزرگ علوى، دو روایت نقل شده است: روایت نخست
حاکى است که وى در پنجم ربیع الاوّل سال 117 هجرى قمرى و در عصر خلافت هشام
بن عبدالملک و در حاکمیت خالد بن عبدالملک بن حارث، در مدینه بدرود حیات
گفت و روایت دیگر مىگوید که وى در پنجم ربیع الاوّل سال 126 هجرى قمرى در
مکه معظمه وفات یافت .(5)
به هر روى، در گذشت وى در پنجم ربیع الاوّل، مورد اتفاق تاریخ نگاران و
سیره نویسان است. در همان سالى که حضرت سکینه )ع( وفات یافت، خواهرش حضرت
فاطمه بنت الحسین )ع( نیز در مدینه بدرود حیات گفت. (6)
1- منتهى الآمال، ج 1، ص 462 و وفیات الأعیان، ج1، ص 379
2- اعلام النّساء، ج 2،ص 202
3- شام، سرزمین خاطرهها، ص 104
4- منتهى الآمال، ج 1، ص 463
5- شام، سرزمین خاطرهها، ص 107؛اعلام النسّاء، ج 2، ص 224؛ وفیات الأعیان، ج 1، ص 378
6- وقایع الایام، ص 206 و منتهى الآمال، ج 1، ص 463
