صلح حدیبیه در شرایطی واقع شد که پیامبر اسلام (ص) با در نظر گرفتن هدف غایی که گسترش اسلام در سراسر جهان بود، باید دامنه دعوت خویش را کم کم به خارج از محدوده مدینه و مکه و حتی شبه جزیره بگستراند. تا سال ششم پیامبر توانسته بود تا اسلام را در منطقه حجاز گسترش دهد و دشمنان خویش را در این منطقه به قدر کافی تضعیف نماید.
هبرمعظم
انقلاب اسلامی روز گذشته در جمع فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در
سخنان مهمی در خصوص راهبرد دیپلماسی انقلاب اسلامی فرمودند: از
مسائل مشهود در سیاست خارجی پیامبر «صلح» و «ترک جنگ» می‌باشد. بررسی صلح
در کنار جنگهای متعددی که پیامبر داشته‌اند دارای اهمیت بسیاری است،
آنچنانکه پیامبر پس از تشریع جهاد، حمله اصلی خود را متوجه مکه و مشرکین
قریش نمودند. ۶ سال استراتژی جهاد با قریش، نشانگر اهمیت دادن پیامبر به
مبارزه با قریش و تضعیف آنها می‌باشد. اما در سال ششم هجرت تغییر استراتژی
و اتخاذ استراتژی صلح مشاهده می‌شود. تحلیل صلح حدیبیه به عنوان یکی از
بارز‌ترین نمونه‌ها، می‌تواند شاخص‌های انتخاب این استراتژی و اهمیت آن را
آشکار سازد. ادامه دارد... منبع: http://valieamr.com/shownews.php?idnews=3262
ما مخالف با حرکتهاى صحیح و منطقى دیپلماسى هم نیستیم؛ چه در عالم دیپلماسى
، چه در عالم سیاستهاى داخلى. بنده معتقد به همان چیزى هستم که سالها پیش
اسم‌گذارى شد «نرمش قهرمانانه»؛ نرمش در یک جاهایى بسیار لازم است، بسیار
خوب است؛ عیبى ندارد، اما این کشتى‌گیرى که دارد با حریف خودش کشتى میگیرد و
یک جاهایى به دلیل فنّى نرمشى نشان میدهد، فراموش نکند که طرفش کیست؛
فراموش نکند که مشغول چه کارى است؛ این شرط اصلى است؛ بفهمند که دارند
چه‌کار میکنند، بدانند که با چه کسى مواجهند، با چه کسى طرفند، آماج حمله‌ى
طرف آنها کجاى مسئله است؛ این را توجّه داشته باشند.
به همین مناسبت، به بازخوانی صلح حدیبیه به عنوان حرکت استراتژیک پیامبر
اعظم (ص) در صلح با قریش که در نهایت منجر به فتح مکه گردید می‌پردازیم.
این یادداشت برگرفته از کتاب سیاست خارجی پیامبر، تالیف: سعید جلیلی، چاپ
اول، بهار ۱۳۷۴ می‌باشد.
