حرفی از جامونده از حرم
دو روز دویدم گذرنامه گرفتم ... داشتم میرفتم دنبال ویزا
که متوجه امتحاناتم شدن که اربین و محاسره کرده بودن
در این شرایط حرف حرف ولی فقیه خونه هست
پس باید صبر کرد...
ولی نه مشکل از امتحانات است و نه مشکل از حضرت مادر
مشکل از دل خراب من است
مشکل از گناهکار است
وگرنه وقتی راه باز است و هر کسی میرود
اونی که پول نداره میره ....
اونی که ویزا نداره میره...
مشکل از دل هست که نرفتم ....
به قول عاشقی
کربلا رفتن خون می خواهد
در راه بی سر سر داد باید
سلام...
خیلی داغونم
اصلا له شدم
فکر نمیکردم اینقدر بی لیاقت باشم
همه رفتن و من جا موندم
...
صبح 28 مرداد از دانشگاه مستقیم رفتم گلزار شهدا
اونجا جواد گفت بچه ها رفتن جمکران
من هم رفتم جمکران...
چه شوری ...
چه صفائی...
از آقا اجازه گرفتن واسه پیاده رفتن به سمت حرم امام رضا.ع.
خیلی با صفا بودن...
از جمکران راه افتادیم از خیابون حرم تا حرم، پیاده رفتن به سمت حرم عمه صاحب الزّمان حضرت معصومه .س.
تو راه بود...
داشتم تنها میرفتم و غبطه میخوردم به حال این زائرا....
یکی اومدم پیشم گفت آقا عباس شما هستین؟
من هم گفتم بله، گفت من رو نمیشناسی؟ یه نگاهی کردم، قیافه آشنا میزد ولی یادم نمی اومد...
گفتم شرمنده نه، گفت تو به کی پیام دادی برای ثبت نام تو کاروان امام رضا.ع.، یاد نمیاد معراج شهدا...
بدجور حالم گرفته شد
با یه پیامک داداش اکبر، زائر پیاده ی آقا شد ولی خودم جا موندم...
یادش بخیر پارسال تو کاروان، بعد از نماز صبح، هر روز صوت میزاشتن» جاماندیم جا ماندیم از کاروان....
روز 28 مرداد از قم به سمت حرم عشق حرکت کرد....
تمام امیدم اینه که 3 شهریور برم و بهشون برسم
یا امام رضا، بحق عمه جانتون، علیا مخدره زینب*س* ، بطلب آقا..............................
إن شاءالله تصاویر کاروان رو روزهای آینده میزارم...
